Една познаничка неодамна ме праша зошто се уште го правам ова, иако не ми носи никаква слава и пари.
Мојот одговор беше едноставен: Го сакам. Ова е мојот јавен онлајн дневник, мој простор за изразување, размислување и споделување.
За мене, „The Lori Diaries“ е повеќе од само збирка на објави. Тоа е дом за моите мисли, идеи и тивки размисли - место каде што можам едноставно да „бидам“.
Пишувањето отсекогаш било една од моите пасии. Има нешто длабоко задоволително во претворањето на мислите во зборови, наоѓањето на совршениот израз и споделувањето на дел од себе со светот. Дури и ако моите зборови допрат само до неколку читатели, тие се тука, можеби резонираат, можеби инспирираат некого.
Блогирањето го негува мојот ум и, на некој начин, стана форма на грижа за себеси.
Животот може да биде хаотичен, а пишувањето ми дава начин да го обработам сето тоа, да застанам, размислам и да добијам перспектива. Ме потсетува која сум и која сакам да бидам. Секоја објава, без разлика колку мала или привидно незначајна, ја чувствувам како дел од мене зачуван во еден временски јаз.
Низ годиниве, мојот блог се развиваше како што се развивав и јас. Беше тука низ различните фази на мојот живот - во радосните моменти, тажните, но и сите оние моменти помеѓу.
Тука нема агенда, нема потреба да следам трендови или да ловам кликови. Пишувам едноставно затоа што тоа е дел од мене, и во тоа имам слобода.
Па, зошто продолжувам? Бидејќи ова е моето мало катче на интернетот, каде што можам да споделувам, растам и размислувам. Тоа е местото каде се враќам повторно и повторно, заради љубовта кон пишувањето. А тоа, за мене, е бесценето.
Сакам да ви се заблагодарам што читате, и ако сте со мене веќе некое време или само случајно налетавте на моиве зборови, знајте дека и вие сте дел од ова патување.
Еве за уште многу години пишување, споделување и растење - заедно. 🥂
... од девојката која си ја создава својата иднина.
Искрено ваша,
Лори 💫
0 Comments